Незабудки

Na błękitne niezabudek oczy
W niebo z łąki sybirskiej patrzące,
Przez zieloność brzozowych warkoczy
Przesączało się złociste słońce.

В голубые очи незабудок
Что взирают в небо, как в оконце,
Сквозь листву зеленую как будто
Пробивалось золотое солнце.

Jedna myśl o tym ciągle, kochany,
Do mnie wraca z każdym nowym majem,
Żeśmy też w taki dzień rozśpiewany
Rwali kwiaty nad polskim ruczajem.

Мысль о том, скажу я. милый, честно,
Вновь со мною с каждым новым маем.
Словно мы в такое ж утро с песней
В Польше над ручьём цветы срываем.

Takie same były olchy gąszcze
 I niebieskość strumienia bajkowa,
 Gdy na głowę spadały chrabąszcze,
 Ustom były niepotrzebne słowa.

И ольховые кругом такие ж чащи,
И лазурь небес, как в сказке южной,
Майский жук, на головы летящий,
А губам и слов тогда не нужно.

Ty zerwany niezabudki kwiat mały
 Na otwartej podałeś mi dłoni.
 Twoje usta cichutko szeptały:
 - Nie zapomnij, droga, nie zapomnij!

Незабудки той цветочек малый
Подал ты тогда мне на ладони.
Твои губы тихо прошептали:
– Не забудь меня, родная, помни!

Będę zawsze pamiętać, bo wiosną
Gdziebykolwick mnie losy rzuciły,
Nad wodami niezabudki rosną,
Każą myśleć o Tobie, mój miły.

Буду помнить всюду… Ведь весною,
Уж куда бы рок меня ни кинул,
Незабудки над водою снова
Думать о тебе велят, мой милый.

łza zbłąkana się w oku zakręci,
Serce czegoś mocniej załomocze...
Małe kwiatki mówią o pamięci,
Wiatr rozwiewa brzozowe warkocze.

Очи наполняются слезами,
И сожмется сердце вдруг сильнее...
Малые цветы пробудят память,
Косы у берёз ветра развеют. 

Maria Niwińska

         Перевод Елены Поткиной